Jak poprawnie przeprowadzić potwierdzenie sald
Stany składników aktywów i pasywów wykazane w księgach rachunkowych podlegają okresowej weryfikacji przez ich porównanie ze stanem faktycznym. Składniki, które nie mogą być zweryfikowane drogą spisu z natury, należy inwentaryzować drogą potwierdzenia sald lub porównania danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami. Jak prawidłowo przeprowadzić inwentaryzację drogą potwierdzenia sald?
Sprawdzenie danych rachunkowych powinno następować w drodze inwentaryzacji, na którą składa się ogół czynności jednostki zmierzających do ustalenia rzeczywistego stanu jej aktywów i pasywów w celu sprawdzenia i sprostowania danych ewidencji księgowej. Jednostka powinna korygować dane zawarte w księgach rachunkowych w przypadku stwierdzenia rozbieżności między stanem rzeczywistym a stanem księgowym, aby doprowadzić je do zgodności ze stanami rzeczywistymi. Inwentaryzacja jest jednym z czynników zapewniających prawidłowość prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz rzetelność informacji prezentowanych w sprawozdaniach finansowych.
Ustalenie rzeczywistego stanu składników majątku, dokonywane w trakcie inwentaryzacji, powinno odbywać się w kilku odmiennych formach zależnych od rodzaju aktywów lub pasywów: spisu z natury, porównania stanów określonych w księgach rachunkowych z dokumentami źródłowymi oraz potwierdzenia sald. Inwentaryzacją w formie spisu z natury powinny być obejmowane: towary handlowe, materiały (surowce) podstawowe i pomocnicze, półwyroby, produkcja w toku, wyroby gotowe, braki i odpady. Celem spisu z natury jest ustalenie przez jednostkę rzeczywistego dochodu osiągniętego z prowadzonej działalności gospodarczej. Drugą metodą inwentaryzacji jest inwentaryzacja drogą potwierdzenia sald. Pozwala ona potwierdzić stan rozrachunków figurujących w księgach, a także jest rodzajem przypomnienia dłużnikom o istnieniu wierzytelności jednostki wobec nich, mającym na celu jej egzekucję.
Trzecia metoda inwentaryzacji, tj. porównanie stanów określonych w księgach rachunkowych z dokumentami, polega na szczegółowej weryfikacji realnej wartości inwentaryzowanego składnika przez porównanie danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami i weryfikację wartości tych składników na dzień bilansowy.