Jak ustalić miejsce świadczenia usług niematerialnych
Obecnie przy określaniu miejsca świadczenia usług klasyfikacje statystyczne nie decydują o zaliczeniu świadczonej lub nabytej usługi do określonego katalogu usług wynikającego z klasyfikacji statystycznych. Klasyfikacje te należy stosować wyłącznie pomocniczo wtedy, gdy przepisy ustawy o VAT odwołują się do nich bezpośrednio. Zmiana ta powoduje konieczność posiłkowania się, oprócz definicji słownikowych, także dyrektywą VAT i orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przy ustalaniu miejsca świadczenia usług. W orzecznictwie ETS możemy znaleźć wiele wytycznych, jak ustalać miejsce świadczenia usług. W tym numerze omawiamy zasady ustalania miejsca świadczenia usług niematerialnych (z wyłączeniem usług reklamowych, których zasady ustalania miejsca świadczenia zostały omówione w 8 numerze „Biuletynu VAT”) .
Ani ustawa o VAT, ani dyrektywa nie definiują usług, które możemy zaliczyć do usług niematerialnych. Zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług (art. 27 ust. 4), jak i w dyrektywie znajduje się wykaz usług, które możemy zaliczyć do niematerialnych. Są to następujące usługi:
l sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw,
doradcze, inżynierskie, prawnicze, księgowe oraz usługi podobne do tych usług, w tym w szczególności: usługi doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1), usługi doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),
POTRZEBUJESZ POMOCY?