Jak opodatkować aporty według nowych zasad
Od 1 grudnia br. zmieniły się zasady opodatkowania wnoszonych aportów. Zlikwidowane zostało zwolnienie dla aportów wnoszonych do spółek prawa handlowego i cywilnego. Do 31 marca 2009 r. podatnikowi pozostawiono wybór, czy zastosować zwolnienie, czy opodatkować aport wniesiony do spółki.
Wniesienie aportu do spółki prawa handlowego lub cywilnego jest dostawą towarów, która podlega opodatkowaniu VAT. Do 30 listopada br. aporty były opodatkowane w następujący sposób:
1) gdy przedmiotem aportu było przedsiębiorstwo lub zakład samodzielnie sporządzający bilans, transakcja ta nie podlegała w ogóle opodatkowaniu VAT,
2) gdy przedmiotem aportu były inne składniki majątku niż wymienione w pkt 1, transakcja korzystała ze zwolnienia.
Regulacje te były niezgodne z przepisami dyrektywy. „W świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wniesienie do spółki prawa handlowego lub cywilnej wkładu niepieniężnego, którego przedmiotem są rzeczy ruchome, objęte jest definicją sprzedaży zawartą w art. 2 pkt 22 tej ustawy i jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlega na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże korzystając z upoważnienia, zawartego w treści art. 82 ust. 3 cytowanej ustawy, Minister Finansów w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 ze zm.) zwolnił od podatku wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego. Zatem, stosownie do powołanego wyżej przepisu rozporządzenia Ministra Finansów, czynność aportu środków trwałych do spółki korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Oceniając przyjęte w rozporządzeniu unormowanie pod względem jego zgodności z zapisami VI Dyrektywy nie można mieć wątpliwości, że unormowanie to pozostaje w sprzeczności z art.13 i 14 VI Dyrektywy. Wprowadzono bowiem zwolnienie, którego VI Dyrektywa nie przewiduje. Obowiązkiem sądu (a wcześniej organu) jest zatem pominięcie tego unormowania przy analizie przedstawionego do interpretacji podatkowej zagadnienia” ( patrz wyrok WSA w Olsztynie z 9 października 2008 r., sygn. akt I SA/Ol 221/08).