Działanie przez pełnomocnika w procedurach podatkowych
Podatnik, jak też każda inna osoba, którą czeka kontakt z organem podatkowym, może działać w ramach prowadzonych procedur podatkowych osobiście albo przez wybranego przez siebie pełnomocnika. Opcja ta stosowana jest najczęściej wtedy, gdy podatnik chce, aby o jego interesy zadbał profesjonalista. W artykule przedstawiamy: kto może być pełnomocnikiem, do czego można go upoważnić, jak należy go powołać i odwołać oraz jakie są dla podatnika konsekwencje ustanowienia i działania pełnomocnika.
W każdym przypadku ustanowienia pełnomocnika podatnik staje się mocodawcą, osoba wyznaczana przez niego nazywa się pełnomocnikiem, a podstawą jego działania jest dokument nazywany pełnomocnictwem.
Co istotne, należy odróżniać kwestię działania przez pełnomocnika i reprezentowania jednostki organizacyjnej (firmy) przez osoby, które na co dzień zajmują się jej sprawami, np. przez członków zarządu spółki. Osoby te są tzw. przedstawicielami ustawowymi, a nie pełnomocnikami. Nie dotyczą ich zatem opisane w tym artykule zagadnienia, które odnoszą się do pełnomocnika, a nie przedstawicieli ustawowych. Warto tylko wspomnieć, że przedstawiciele ustawowi jednostki reprezentują ją w procedurach podatkowych na zasadach ogólnych, czyli tak jak reprezentują tę jednostkę we wszystkich innych sprawach. Oczywiście jeżeli te osoby uznają, że firmę w danej procedurze podatkowej powinien reprezentować ktoś inny, np. zewnętrzny profesjonalista podatkowy albo pracownik firmy nieuprawniony do jej reprezentowania, to ustanawiają pełnomocnictwo dla tej osoby na omawianych tu zasadach ogólnych. Oznacza to, że wszystkie przedstawiane w artykule zagadnienia dotyczą zarówno ustanawiania pełnomocnika przez osobę fizyczną, jak i przez firmę.
1. Kto może być pełnomocnikiem
Pełnomocnikiem w procedurach podatkowych może być każda osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych (art. 138b § 1 Ordynacji podatkowej; dalej: O.p.). Z tego wynikają dwa wnioski praktyczne.
POTRZEBUJESZ POMOCY?