Porada
Jak ustalić podstawę wymiaru zasiłku po przekroczeniu 30-krotności prognozowanego wynagrodzenia
Roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe m.in. pracowników nie może przekroczyć w danym roku kalendarzowym kwoty odpowiadającej 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy. Ograniczenie nie dotyczy składek na ubezpieczenia chorobowe, wypadkowe i zdrowotne ani składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Po przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek od miesięcznego wynagrodzenia wchodzącego do podstawy wymiaru zasiłku należy odjąć składki faktycznie potrącone.
W 2016 r. roczna podstawa wymiaru składek (tzw. limit 30-krotności) wynosi 121 650 zł, a w 2015 r. wynosiła 118 770 zł. Do osiągnięcia tej kwoty składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oblicza się i przekazuje do ZUS od podstawy wymiaru ustalonej na zasadach ogólnych, czyli od przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast od nadwyżki ponad wyznaczony roczny limit składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe już się nie pobiera.
UWAGA!
W 2016 r. nie należy odprowadzać składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek w wysokości 121 650 zł.
Płatnik jest zobowiązany zaprzestać obliczania i przekazywania składek na wymienione ubezpieczenia po przekroczeniu przez ubezpieczonego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek. Osiągnięcie w danym roku limitu 30-krotności wpływa więc na kwestię ustalania podstawy wymiaru zasiłków. Podstawę ich wymiaru stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (przy krótszym zatrudnieniu podstawa jest ustalana odpowiednio z krótszego okresu). Za wynagrodzenie przyjmuje się przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe, finansowanych ze środków pracownika. Jeżeli więc w danym miesiącu zawierającym się w okresie, z którego jest ustalana podstawa wymiaru zasiłku, nastąpiło przekroczenie limitu 30-krotności i w kolejnych miesiącach tego okresu była pobierana już tylko składka chorobowa, to ustalając podstawę wymiaru zasiłku nie można pomniejszyć przychodu za każdy miesiąc o 13,71% (czyli o pełne składki finansowane przez pracownika). Wynagrodzenie trzeba pomniejszyć o faktycznie odprowadzoną wysokość składek, a w razie gdy w jednym miesiącu doszło do przekroczenia limitu i nieobecności usprawiedliwionej, wynagrodzenie należy uzupełnić i pomniejszyć o średni wskaźnik składek.
