Przepisy wewnątrzzakładowe - podstawa wymiaru
I. Przepisy wewnątrzzakładowe decydujące o składnikach uwzględnianych w podstawie Wymiaru
Podstawowym obowiązkiem pracodawcy jest ustalenie wynagrodzenia za pracę wykonaną przez pracownika. Wynagrodzenie za pracę może składać się z jednego składnika. Często jednak jest to system, który przewiduje co najmniej dwuskładnikowe wynagrodzenie pracownika za wykonaną pracę.
Taki system najczęściej ma na celu motywowanie pracowników. Im więcej składników, na które składa się wynagrodzenie pracownika, tym większą uwagę należy zwracać na zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń z tytułu niezdolności do pracy.
Pracodawcy zasady wypłacania wynagrodzenia za pracę i innych składników wynagrodzenia regulują w wewnątrzzakładowych przepisach o wynagradzaniu.
1. Umowa o pracę
Umowa o pracę jest podstawowym dokumentem, który określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy.
Wśród warunków zatrudnienia umowa o pracę powinna określać:
l rodzaj pracy i miejsce jej wykonywania oraz termin rozpoczęcia pracy,
l wynagrodzenie odpowiadające rodzajowi pracy,
l wymiar czasu pracy.
Wynagrodzenie odpowiadające rodzajowi pracy może być określone jednoskładnikowo albo jako suma składników określonych w umowie o pracę, np. pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za każdą przepracowaną godzinę pracy w wysokości 10,50 zł oraz prowizja w wysokości 2,5% od sumy sprzedanych produktów.
WAŻNE!
Wynagrodzenie za pracę w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w danym roku kalendarzowym.
Od 1 stycznia 2007 r. wynagrodzenie za pracę pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższe od 936 zł, a od 1 stycznia 2008 r. wynagrodzenie za pracę w pełnym wymiarze czasu pracy nie będzie mogło być niższe od 1126 zł.
W pierwszym roku pracy pracownika wynagrodzenie za pracę nie może być niższe od 80% najniższego wynagrodzenia, czyli:
l od 1 stycznia 2007 r. - 748,80 zł,
od 1 stycznia 2008 r. - 900,80 zł.