Składniki przychodu wliczane do podstawy wymiaru emerytury lub renty
Ustalona przez ZUS kwota emerytury obliczonej na starych zasadach, a także kwota renty z tytułu niezdolności do pracy zależą od wysokości podstawy jej wymiaru, która jest wypadkową wypłaconych pracownikowi składników wynagrodzeń oraz przeciętnych wynagrodzeń w latach wskazanych do jej obliczenia.
Podstawę wymiaru świadczenia oblicza się według procedury przewidzianej w przepisach emerytalnych, które ogólnie wskazują, jaki przychód osiągnięty przez osobę ubezpieczoną podlega uwzględnieniu przy jej obliczaniu. Podstawę wymiaru ustala się również w celu obliczenia kapitału początkowego dla osób, które w przyszłości przejdą na emeryturę na nowych zasadach, a podlegały ubezpieczeniu społecznemu przed 1 stycznia 1999 r.
I. Podstawa wymiaru
1. Dla kogo ustala się podstawę wymiaru
Obowiązujące przepisy emerytalne przewidują odmienny sposób ustalania wysokości emerytury dla najmłodszych osób (głównie urodzonych po 31 grudnia 1968 r.) niż dla wszystkich ubezpieczonych urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. oraz dla urodzonych w latach 1949-1968, którzy nabyli lub nabędą prawo do wcześniejszej emerytury spełniając warunki wymagane do jej przyznania do końca 2007 r.
Dla pierwszej grupy osób emerytura będzie wynikiem podzielenia sumy zgromadzonych na koncie emerytalnym składek podlegających waloryzacji oraz ewentualnie zwaloryzowanego kapitału początkowego (w przypadku osób podlegających ubezpieczeniu przed 1 stycznia 1999 r.) przez tzw. średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danej osoby. Natomiast pozostałe osoby przechodzą na emeryturę obliczaną według starych zasad.
Wzór obliczenia wysokości „starej” emerytury:
24% kwoty bazowej (tzw. część socjalna) + po 1,3% podstawy wymiaru emerytury za każdy rok okresów składkowych (tzw. część należna za okresy składkowe) + po 0,7% podstawy wymiaru emerytury za każdy rok okresów nieskładkowych (tzw. część należna za okresy nieskładkowe)
W zbliżony sposób jest obliczany kapitał początkowy dla osób, które w przyszłości przejdą na emeryturę ustalaną według nowych reguł, a przed 1 stycznia 1999 r. podlegały ubezpieczeniu społecznemu.