comment
Artykuł
Data publikacji: 2003-06-07
Ubytki i niedobory w środkach obrotowych
Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop) w wersji obowiązującej do 31 grudnia 2000 r. za koszty uzyskania przychodów nie uznawano strat w środkach trwałych i obrotowych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej odpisami amortyzacyjnymi. Przy ustalaniu straty nie uwzględniało się też otrzymanych odszkodowań. Skreślenie 1 stycznia 2001 r. zapisu ustawy mówiącego, że kosztów uzyskania przychodów nie stanowią straty w środkach obrotowych, pociągnęło za sobą możliwość uznawania ich za koszty, jeśli zostaną spełnione warunki określone w art. 15 ust. 1 updop.
W znowelizowanym art. 16 ust. 1 pkt 5 updop wykreślono też sformułowanie „przy ustalaniu straty nie uwzględnia się otrzymanych odszkodowań”. Co do zasady, ustawodawca dopuszcza więc możliwość zaliczania strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów. Należy przy tym dostrzec pewną niekonsekwencję ustawodawcy, który nie zauważa, że zdarzenie powodujące szkodę z natury rzeczy nie służy osiągnięciu przychodów. Celowi osiągnięcia przychodów służy bowiem sama działalność gospodarcza, a straty są jedynie ubocznym skutkiem tej działalności.
W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w ustawie o rachunkowości brak jest definicji pojęcia „środki obrotowe”, przy czym ustawa o rachunkowości w art. 3 ust. 1 pkt 19 mówi wyłącznie o „rzeczowych aktywach obrotowych”. Zgodnie z tym przepisem „rzeczowymi aktywami obrotowymi” są nabyte w celu zużycia na własne potrzeby materiały, wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji, półprodukty oraz towary nabyte w celu odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym. Można zatem uznać, iż użyte w updop pojęcie „środki obrotowe” jest tożsame z bilansowym pojęciem „rzeczowe aktywa obrotowe”.
Pozostało 85% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
