Zwolnienie z podatku dla kształcących się pracowników

Grzegorz Ziółkowski

doradca podatkowy

W dniu 11 kwietnia 2010 r. stracił moc przepis art. 103 Kodeksu pracy, który określał zasady pomocy pracodawców w kształceniu pracowników. Przepis ten został uchylony na podstawie wyroku Trybunał Konstytucyjnego z 31 marca 2009 r. (sygn. akt K 28/08 - Dz.U. Nr 58, poz. 485). Zobowiązywał on pracodawcę do ułatwienia pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Edukacji oraz Ministra Pracy. Chodzi tu o rozporządzenie wydane 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz.U. Nr 103, poz. 472 ze zm.). W ocenie Trybunału w art. 103 k.p. brak było szczegółowych wytycznych, dotyczących treści rozporządzenia, aby uznać go za zgodny z konstytucją. Utrata mocy obowiązującej art. 103 k.p. oznacza, że straciło również moc rozporządzenie z 12 października 1993 r. w sprawie kształcenia dorosłych. Z tego powodu pod znakiem zapytania stanęły:

● obowiązek pomagania przez pracodawców w kształceniu pracowników oraz

● stosowanie zwolnienia z podatku dochodowego świadczeń wypłaconych pracownikom w związku z podnoszeniem kwalifikacji (art. 21 ust. 1 pkt 90 PDOF).

PODSTAWA PRAWNA

● Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) - art. 21 ust. 1 pkt 90, zwana dalej PDOF

9 kwietnia 2010 r. Sejm przyjął projekt zmian w Kodeksie pracy, które na nowo określą zasady pomocy pracodawców w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych pracowników. Obecnie projekt ten rozpatrywany jest w Senacie. Oczywiste jest więc, że zmiany wejdą w życie po czasie. Nowelizacja z 9 kwietnia 2010 r. zakłada, że pracownicy, którzy rozpoczęli podnoszenie kwalifikacji przed 11 kwietnia 2010 r., będą je kontynuowali na zasadach określonych w uchylonym rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (art. 3 nowelizacji). Oznacza to, że pracodawcy nie będą musieli dostosowywać do nowych przepisów umów szkoleniowych zawartych przed 11 kwietnia br. Na razie jednak jest tak, że przepisy rozporządzenia z 12 października 1993 r. nie obowiązują, a sama nowelizacja nie weszła jeszcze w życie. W tym przejściowym okresie, do czasu wejścia w życie ustawy z 9 kwietnia 2010 r., kluczowe stało się znalezienie odpowiedzi na dwa pytania: