Uzupełnianie wynagrodzenia określonego stałą stawką miesięczną oraz stawką godzinową

Aldona Salamon

ekspert ds. wynagrodzeń, szkoleniowiec

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy zatrudnienia, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.

Dwa ostatnie zaprezentowane w artykule przykłady są oparte na interpretacji ZUS uzyskanej w odpowiedzi na zapytanie w indywidualnej sprawie. Należy podkreślić, że odpowiedź ZUS na zadane pytanie jest wiążąca wyłącznie dla podmiotu występującego z takim zapytaniem. Jednak prezentowane zagadnienia są istotne, a zmiana ZUS w podejściu do nich jest potwierdzona w oficjalnym komentarzu ZUS do ustawy zasiłkowej — pkt 106.

PODSTAWA PRAWNA

● Ustawa z 25.6.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm.), zwana dalej ustawą zasiłkową.

Wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego to przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe, finansowanych ze środków pracownika.

W praktyce zdarza się, że pracownik zachoruje i uzyska prawo do świadczeń chorobowych już w pierwszym miesiącu zatrudnienia. W takiej sytuacji należy ustalić, jakie wynagrodzenie pracownik uzyskałby, gdyby pracował cały miesiąc. Konieczne jest więc doprowadzenie niepełnego wynagrodzenia do pełnego (zamiennie - uzupełnienie wynagrodzenia).