Jak obniżenie wieku emerytalnego wpłynie na ochronę stosunku pracy pracowników w wieku przedemerytalnym

Pracodawca nie ma prawa do wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku (art. 39 ustawy - Kodeks pracy, dalej: k.p.). Zakaz ten odnosi się do każdej z umów o pracę.

Z punktu widzenia ochrony przedemerytalnej w przypadku osób, które urodziły się po 31 grudnia 1948 r. istotne jest jedynie osiągnięcie właściwego wieku umożliwiającego nabycie prawa do emerytury. Wynika to z tego, że dla tych osób możliwość przejścia na emeryturę wiąże się z kryterium wieku, a nie konkretnego stażu pracy. Okres zatrudnienia jest natomiast istotny w kontekście nabycia prawa do emerytury w przypadku osób, które urodziły się przed 1 stycznia 1949 r. Nabycie prawa do emerytury, obok osiągnięcia odpowiedniego wieku, uzależnione jest bowiem od legitymowania się wynikającymi z przepisów okresami składkowymi i nieskładkowymi.

Nowy - stary wiek emerytalny

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, wiek emerytalny powiązany jest z datą urodzenia danego pracownika. Oznacza to, że wejście w okres ochronny zabezpieczający przed wypowiedzeniem umowy o pracę uzależniony jest od wieku pracownika.