Koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy i ulga podatkowa w praktyce
Podatnicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę ponoszą koszty uzyskania przychodów. Są one określone kwotowo i mają wpływ na sposób ustalania i wysokość wynagrodzenia. Wysokość kosztów uzyskania przychodów zależy od tego, czy podatnik uzyskuje przychody od jednego pracodawcy, czy od kilku oraz od miejsca stałego lub czasowego zamieszkania podatnika.
Koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy, stosunku służbowego, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej są określone w miesięcznych zryczałtowanych wysokościach, tj. podstawowej i podwyższonej, oraz odpowiednio w normach rocznych dla jednego i wielu stosunków pracy (lub/i pokrewnych).
Koszty uzyskania przychodów to element, który wpływa na wysokość dochodu i zaliczki na podatek. Zatem od zastosowania prawidłowych kosztów zależy prawidłowa wysokość zobowiązania wobec urzędu skarbowego.
Wysokość kosztów uzyskania przychodów w 2014 r.
Limit miesięczny | Limit roczny |
111,25 zł | 1335 zł - jeżeli podatnik uzyskuje przychody z jednego stosunku pracy i pokrewnych, 2002,05 zł - dla podatników uzyskujących przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku pracy i pokrewnych |
139,06 zł | 1668,72 zł - dla podatników, których miejsce stałego lub czasowego zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i nie otrzymują dodatku za rozłąkę, 2502,56 zł - dla dojeżdżających uzyskujących przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku pracy i pokrewnych |
Gdy miesięczne koszty przekraczają przychód pracownika
W praktyce może wystąpić sytuacja, że miesięczny przychód pracownika jest niższy od kwotowej ustawowej normy kosztów uzyskania. Tak jest, gdy pracownik jest zatrudniony np. na niewielką część etatu (np. na 1/16) lub przysługuje mu wynagrodzenie za 1 bądź kilka dni w miesiącu albo, będąc na urlopie macierzyńskim, otrzymuje tylko np. dodatek stażowy. Wątpliwość dotyczy tego, czy w tej sytuacji należy obniżyć koszty uzyskania do wysokości przychodu.