DZIAŁALNOŚĆ SOCJALNA PRACODAWCY

Anna Łukaszewska

WSTĘP

Zagadnienia związane z prowadzeniem działalności socjalnej w zakładzie pracy często w praktyce stwarzają pracodawcom wiele problemów. Niniejsza publikacja jest źródłem informacji o tworzeniu i gospodarowaniu zakładowym funduszem świadczeń socjalnych. Wyjaśnia, którzy pracodawcy są zobowiązani do tworzenia funduszu i czy ewentualnie mogą z tego obowiązku zrezygnować. Przedstawia zasady naliczania i odprowadzania odpisów na zfśs. Opisane zostały kryteria przyznawania pomocy socjalnej oraz rodzaje świadczeń, jakie można przyznać z funduszu na rzecz osób uprawnionych. W opracowaniu omówione zostały uregulowania podatkowe z przedstawieniem najnowszych interpretacji organów izb skarbowych oraz kwestie składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne od przyznawanych świadczeń.

Z tematyką działalności socjalnej powinni zapoznać się wszyscy pracodawcy. Publikacja jest adresowana zarówno do pracodawców, którzy tworzą fundusz, jak i tych, którzy nie mają takiego obowiązku lub postanowili z niego zrezygnować.

REGULACJE DOTYCZĄCE TWORZENIA I DYSPONOWANIA ŚRODKAMI ZFŚS

Pracodawca, stosownie do możliwości i warunków, zaspokaja bytowe, socjalne i kulturalne potrzeby pracowników (art. 16 k.p.). Natomiast socjalne potrzeby pracowników jest zobowiązany zaspokajać w miarę posiadanych środków (art. 94 pkt 8 k.p.). A zatem ustawodawca zezwolił w Kodeksie pracy na samodzielne ocenianie przez pracodawcę możliwości finansowych zakładu pracy.

Podstawowym źródłem regulującym działalność socjalną pracodawcy jest ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm. - zwana dalej ustawą o zfśs). Określa ona zasady tworzenia i dysponowania środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (zwanego dalej zfśs lub funduszem).

Jeśli pracodawca (lub osoba odpowiedzialna w imieniu pracodawcy) nie wykonuje przepisów ustawy albo podejmuje działania niezgodne z jej przepisami, podlega karze grzywny.