Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
comment

Artykuł

Data publikacji: 2010-10-30

NARUSZENIE WIZERUNKU FIRMY

w granice dopuszczalnej krytyki pracodawcy

Piotr Górny

w konflikt z przełożonym

w ujawnienie tajemnicy przedsiębiorstwa

w wygląd pracowników - stroje służbowe

Dbanie o wizerunek firmy rozumiane jako świadome kształtowanie jej pozytywnej opinii, zarówno wewnątrz, jak i wobec otoczenia zewnętrznego, należy do podstawowych obowiązków pracowniczych. Jego naruszenie skutkuje odpowiedzialnością pracownika, który je naruszył.

Każdy pracownik jest zobowiązany dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę (art. 100 § 2 pkt 4 k.p.). W pojęciu "dobro zakładu pracy" mieści się także wizerunek firmy, który w pewnych swoich aspektach (np. logo firmy, znaki towarowe produktów) stanowi wręcz składnik majątku ujmowany w bilansie przedsiębiorstwa.

Dbałość o dobro zakładu pracy (o wizerunek firmy) to nie tylko sumienne i staranne wykonywanie pracy, ale również i obowiązek podejmowania działań kształtujących lub ugruntowujących pozytywne wyobrażenie o firmie, a także powstrzymania się od ujawnienia informacji mogących narazić pracodawcę na szkodę.

Oczywiście stopień wpływu poszczególnych pracowników na wizerunek firmy może być znacząco różny - inny w przypadku np. prezesa czy dyrektora marketingu, a inny w przypadku np. pracownika fizycznego. Nie zmienia to faktu, że pracodawca może od każdego zatrudnionego wymagać przestrzegania zasad określonych przez firmę w tym zakresie.

Wygląd pracowników - wizytówką firmy

Najbardziej "widzialnym" dla otoczenia przejawem kształtowania wizerunku firmy przez pracowników są różnego rodzaju firmowe stroje służbowe.

Kwestia ta była rozstrzygana pod kątem podatkowym przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w uzasadnieniu wyroku z 6 maja 1998 r. (SA/Sz 1412/97, niepubl.) stwierdził wręcz, że reklamą firmy może być wygląd jej pracowników.

Stan faktyczny

W tej sprawie spór dotyczył opodatkowania zakupu przez firmę ubiorów służbowych dla swoich pracowników, w sytuacji gdy pracodawca zarządzeniem wewnętrznym wprowadził obowiązek używania jednolitego stroju w pracy.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00