KODEKS PRACY. KOMENTARZ DLA PRAKTYKÓW

Waldemar Gujski, Magdalena Przybysz

Gujski Zdebiak Kancelaria Adwokacko-Radcowska

Art. 43. Pracodawca może wypowiedzieć warunki pracy lub płacy pracownikowi, o którym mowa w art. 39, jeżeli wypowiedzenie stało się konieczne ze względu na:

1) wprowadzenie nowych zasad wynagradzania dotyczących ogółu pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy lub tej ich grupy, do której pracownik należy,

2) stwierdzoną orzeczeniem lekarskim utratę zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy albo niezawinioną przez pracownika utratę uprawnień koniecznych do jej wykonywania.

1. Komentowany przepis jest wyjątkiem od przewidzianego w art. 39 k.p. zakazu wypowiadania umowy pracownikom w wieku przedemerytalnym. Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku (art. 39 k.p.).

2. Artykuł 43 k.p. dopuszcza stosowanie wypowiedzenia zmieniającego do pracowników chronionych na mocy art. 39 k.p. w razie wystąpienia następujących przyczyn:

● konieczności wprowadzenia nowych zasad wynagradzania dotyczących ogółu pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy,

● konieczności wprowadzenia nowych zasad wynagradzania, dotyczących kategorii pracowników, do której należy osoba objęta ochroną na mocy art. 39 k.p.

Wypowiedzenie zmieniające jest także uzasadnione w razie zaistnienia następujących przesłanek leżących po stronie pracownika:

● stwierdzenia orzeczeniem lekarskim utraty zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy,

● niezawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania dotychczasowej pracy.

3. Katalog przyczyn z art. 43 k.p. jest zamknięty. Oznacza to, że żadna inna przyczyna nie może, w odniesieniu do osób wymienionych w art. 39 k.p., stanowić podstawy wypowiedzenia warunków pracy lub płacy.

 Możliwość zastosowania wypowiedzenia zmieniającego w przypadku wystąpienia przewidzianych prawem przyczyn stanowi przy tym uprawnienie pracodawcy, z którego może, ale nie musi on skorzystać.