PROCEDURA STOSOWANIA KAR PORZĄDKOWYCH

Renata Szelhaus

sędzia Sądu Okręgowego w Warszawie

● procedura nałożenia kary

● termin wysłuchania pracownika

● procedura odwoławcza

Za nieprzestrzeganie przez pracownika m.in. ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych pracodawca może stosować karę upomnienia lub nagany.

Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem, w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Pracownik zobowiązany jest wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę.

Podstawowy katalog obowiązków pracownika określa art. 100 k.p., który nakłada na pracownika w szczególności obowiązek przestrzegania:

● czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy,

● regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku,

● przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych.

Szczegółowe obowiązki w tym zakresie mogą precyzować przepisy wewnątrzzakładowe i zakresy czynności przypisane do określonych stanowisk pracy (zakresy obowiązków pracownika). Konsekwencje naruszenia przez pracownika tych obowiązków mogą być rozpatrywane przez pracodawcę w różnych aspektach. Jednym z nich jest możliwość pociągnięcia pracownika do odpowiedzialności porządkowej, a w jej ramach uprawnienie do zastosowania kary porządkowej określonej w przepisach prawa pracy. Kodeks pracy przewiduje w tym zakresie możliwość skorzystania przez pracodawcę z uprawnienia do nałożenia na pracownika kary upomnienia, nagany lub kary pieniężnej.

Za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy pracodawca może również stosować karę pieniężną - tak stanowi art. 108 § 2 k.p., ale jednocześnie § 3 tego przepisu ogranicza wysokość tej kary - kara pieniężna zarówno za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń, o których mowa w art. 87 § 1 pkt 1-3 k.p.