ZATRUDNIANIE CUDZOZIEMCÓW PRZEZ POLSKICH PRACODAWCÓW

Władysław Bieńkowski

aplikant adwokacki, Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie

l zatrudnienie cudzoziemców z UE

l zatrudnienie cudzoziemców spoza UE

l zezwolenie na zatrudnienie

Zatrudnienie pracownika cudzoziemca w swoim przedsiębiorstwie może być niezbędne ze względu na posiadane przez niego kwalifikacje, umiejętności nawiązywania kontaktów z partnerami z kraju lub obszaru geograficznego, z którego pochodzi, a w przypadku pracowników fizycznych czasami jedyne źródło ratunku w celu terminowego wykonania prac lub zbioru plonów.

Pracodawca, chcąc zatrudnić cudzoziemca w swoim przedsiębiorstwie, zazwyczaj w związku z nieprzewidzianym brakiem „rąk do pracy” lub koniecznością szybkiego znalezienia specjalisty w określonej branży, powinien liczyć się z długotrwałym postępowaniem przed naszymi urzędami, zmierzającym do uzyskania zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca.

Wobec powyższego oraz złożoności problematyki trzeba jednak zaznaczyć, że nie każdy cudzoziemiec i nie w każdej sytuacji wymaga uzyskania takiego zezwolenia na zatrudnienie w Polsce. W pierwszej kolejności wskażemy więc, którzy cudzoziemcy i w jakich sytuacjach nie wymagają zezwolenia na zatrudnienie w Polsce.

WAŻNE!

Część cudzoziemców zwolniona jest z obowiązku ubiegania się o wydanie zezwolenia na zatrudnienie ze względu na posiadane przez siebie obywatelstwo lub status nadany im przez polskie władze (np. posiadający zezwolenie na osiedlenie się lub na pobyt tolerowany), inni ze względu na charakter wykonywanej w Polsce pracy.

Zatrudnienie bez zezwolenia

W pierwszej kolejności przedstawię grupę cudzoziemców, których zatrudnienie na terenie naszego kraju nie wymaga uzyskania pozwolenia na zatrudnienie ze względu na podstawę ich pobytu w Polsce.

Najczęściej dotyczy to cudzoziemców, którzy legitymują się:

uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy - status uchodźcy nadaje się cudzoziemcowi, który spełnia warunki niezbędne do nadania statusu uchodźcy zgodnie z postanowieniami Konwencji Genewskiej z 28 lipca 1951 r. i Protokole Nowojorskim z 31 stycznia 1961 r. Nadaje się go również małżonkowi cudzoziemca. Status uchodźcy przyznawany jest w formie decyzji wydanej przez Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców,