Praca nakładcza

• umowa o pracę nakładczą

• prawa i obowiązki nakładcy i wykonawcy

• ubezpieczenia społeczne wykonawców

• rozstrzyganie sporów z tytułu umowy o pracę nakładczą

Taka forma zatrudnienia skutkuje wykonywaniem dodatkowej produkcji lub usługi bez dodatkowych inwestycji koniecznych dla stworzenia i utrzymania nowych miejsc pracy. Pracodawca, zatrudniając pracownika przy pracy nakładczej, ponosi jedynie koszty związane z używaniem maszyn i urządzeń, stanowiących własność chałupnika (wykonawcy) w wysokości odpowiadającej wartości ich odtworzenia. Zatrudnienie na podstawie umowy o pracę nakładczą umożliwia podejmowanie pracy osobom niepełnosprawnym, jak też kobietom wychowującym dzieci. Nie każda praca może być jednak wykonywana w tym systemie. Najczęściej zatrudnia się chałupników przy wykonywaniu prac wykończeniowych, krawieckich, usługach obejmujących naprawę sprzętu gospodarstwa domowego, elektrycznego itp.

Praca ta jest wykonywana na podstawie umowy o pracę nakładczą, w ramach której przysługuje wykonawcom wiele uprawnień przewidzianych dla pracowników świadczących pracę na podstawie stosunku pracy. Jest ona umową mieszaną zawierającą elementy zarówno umowy o dzieło, jak i umowy o pracę. Do typowych dla umowy o dzieło składników możemy zaliczyć realizację pracy w postaci osiągnięcia określonego rezultatu, natomiast cechami właściwymi dla umowy o pracę są uprawnienia pracownicze określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z 31 grudnia 1975 r. w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą (DzU z 1976 r. nr 3, poz. 19 ze zm.).

Aby uniknąć ewentualnych sporów, jak również dla celów dowodowych, właściwe jest zawarcie jej w tej formie.