Emerytura po rencie

Osoba uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy z chwilą uzyskania wieku emerytalnego może złożyć wniosek o przyznanie emerytury. Osoby urodzone przed 1 stycznia 1949 r. oraz osoby urodzone po 31 grudnia 1948 r., a przed 1 stycznia 1968 r., które zostały uznane przez lekarza orzecznika ZUS za całkowicie niezdolne do pracy, mogą to zrobić w wieku niższym niż powszechny wiek emerytalny - kobieta po ukończeniu 55 lat, mężczyzna 60 lat życia.

Poza wiekiem muszą być spełnione warunki dotyczące wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, wynoszącego co najmniej - dla kobiety 20 lat, dla mężczyzny 25 lat.

Rozpatrując wniosek emerytalny ZUS analizuje wszystkie czynniki mające wpływ na wyliczenie obu świadczeń, szczególnie w sytuacji gdy wnioskodawca wnosi o wybranie najkorzystniejszego wariantu. Rencista zgłaszający wniosek o przyznanie emerytury może również ustalić podstawę wymiaru na nowo, według aktualnie obowiązujących zasad, tj. od wynagrodzenia z okresu 10 kolejnych lat wybranych z 20 lat poprzedzających rok zgłoszenia wniosku bądź z 20 wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury dla osoby pobierającej rentę nie jest wymagane udokumentowanie wyższego, niż przyjęty do renty, wskaźnika wysokości podstawy wymiaru, obliczanego przez porównanie wynagrodzenia (przychodu) tej osoby z przeciętnym wynagrodzeniem w tych samych latach kalendarzowych.