Składka na ubezpieczenie wypadkowe

Do końca 1998 r. uprawnienie okręgowych inspektorów pracy Państwowej Inspekcji Pracy lub państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych występowania do właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o wymierzenie dodatkowej składki regulowały przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz.U. z 1993 r. Nr 68, poz. 330 ze zm.). W myśl przepisów wymienionego rozporządzenia warunkiem podwyższenia składki było stwierdzenie pogorszenia warunków pracy, wyrażające się wzrostem kategorii ryzyka, którego zasady ustalania były dość skomplikowane.

W odróżnieniu od poprzedniej regulacji zróżnicowanie wysokości stopy składki wprowadzone ustawą z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) dotyczy wyłącznie składki na ubezpieczenie wypadkowe. Szczegółowe zasady różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków określił Minister Pracy i Polityki Społecznej rozporządzeniem z 29 listopada 2002 r. (Dz.U. Nr 200, poz. 1692 ze zm.).

Oczekuje się, że nowe uregulowania prawne stanowiąc jeden z instrumentów systemu prewencji wypadkowej będą stymulować poprawę warunków pracy, a w szczególności skłaniać płatników składek do podejmowania wszelkich niezbędnych działań w celu wyeliminowania okoliczności, w których może nastąpić dopuszczenie do wykonywania pracy w warunkach nie odpowiadających wymogom określonym w przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy.