WSZYSTKO O RENCIE WYPADKOWEJ

ZASADY OGÓLNE

Zgodnie z nową ustawą wypadkową - przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty rodzinnej z tytułu ubezpieczenia wypadkowego - do ustalenia wysokości tych świadczeń oraz ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z uwzględnieniem przepisów ustawy wypadkowej.

Okresami ubezpieczenia wypadkowego są okresy podlegania ubezpieczeniu wypadkowemu, a przed 1 stycznia 1999 r. okresy podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu twórców. Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową przysługuje również wówczas, gdy niezdolność ta powstanie po upływie 18 miesięcy od ustania okresów ubezpieczenia wypadkowego lub okresów wymienionych w art. 57 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (dalej określanej w tekście jako „ustawa emerytalna”).

Do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy oraz renty szkoleniowej z ubezpieczenia wypadkowego stosuje się przepisy ustawy emerytalnej. W przypadku gdy ubezpieczony pobierał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy lub zasiłek chorobowy albo świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia chorobowego - prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej nie może powstać wcześniej niż od chwili zaprzestania pobierania tego wynagrodzenia, zasiłku lub świadczenia rehabilitacyjnego i nie wcześniej niż od miesiąca zgłoszenia wniosku. Należy pamiętać, że prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową albo do renty szkoleniowej przysługuje nie wcześniej niż od daty spłaty zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.