Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
comment

Artykuł

Data publikacji: 2003-05-08

Prawo urzędnika do sądu

Dokonując przeglądu pragmatyk pracowniczych pod kątem regulacji prawnych przyjętych w zakresie postępowania dyscyplinarnego i sądowej drogi odwoławczej od prawomocnych orzeczeń komisji dyscyplinarnych można zauważyć, że w pragmatykach tych różnie został uregulowany sądowy tryb odwoławczy.

W niektórych przypadkach nie jest on w ogóle przewidziany, w innych zaś jest zróżnicowany.
I tak na przykład:
• ustawa z 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 ze zm.) przewiduje wyraźnie w art. 119 odwołanie od orzeczeń Wyższej Komisji Dyscyplinarnej do Sądu Apelacyjnego w Warszawie,
• analogiczne rozwiązanie zostało wprowadzone w art. 1 pkt 26 ustawy z 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 85, poz. 924). Należy zaznaczyć, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia wejścia w życie tej nowelizacji, (czyli 1 stycznia 2002 r.) mianowani nauczyciele akademiccy byli pozbawieni możliwości skorzystania z sądowej drogi odwoławczej od prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej. Zostało to zakwestionowane w obywatelskiej skardze konstytucyjnej. Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z 11 września 2001 r. uznał przepis uniemożliwiający mianowanemu nauczycielowi akademickiemu odwołanie się do sądu od prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego za niezgodny z Konstytucją RP (art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2),
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00