Wypadki przy pracy - nowe przepisy

Uregulowania ustawowe mają charakter kompleksowy i porządkujący dotychczasowy stan prawny. Ustawa o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych jest aktem prawnym niezbędnym do uregulowania zasad przyznawania i wypłaty świadczeń z tego tytułu w świetle wprowadzonej od 1 stycznia 1999 r. reformy ubezpieczeń społecznych. Wprowadzone już w życie rozwiązania systemowe w ramach reformy ubezpieczeń społecznych, takie jak wyodrębnienie funduszu wypadkowego w ramach Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zróżnicowanie stopy procentowej składki płaconej przez pracodawców na ubezpieczenie wypadkowe, wymagały zmian legislacyjnych w obszarze ryzyka wypadkowego. Istniejący stan prawny należy uznać za niewystarczający, gdyż mimo że od uchwalenia ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych minęły 4 lata, ubezpieczenie wypadkowe nadal jest uregulowane ustawą z 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.), co stwarza wiele luk prawnych i niekonsekwencji, w tym kilka o charakterze konstytucyjnym.

Poza precyzyjnym określeniem zakresu i sposobu udzielania świadczeń osobom ubezpieczonym w razie zaistnienia wypadku przy pracy lub powstania choroby zawodowej celem ustawy jest stworzenie mechanizmów stymulujących działania pracodawców zmierzające do podnoszenia poziomu bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach pracy. Podstawowym narzędziem umożliwiającym takie stymulowanie ma być zróżnicowana składka na ubezpieczenie wypadkowe.