Praca nakładcza

PRACA NAKŁADCZA

Zachodzące zmiany na rynku pracy, polegające na ograniczaniu zatrudnienia pracowników, które są wynikiem wysokich kosztów pracy ponoszonych przez pracodawców, prowadzą do poszukiwań nowych rozwiązań i pozyskiwania pracowników na podstawie innych form zatrudnienia. Jednym z rozwiązań, z których coraz częściej korzystają pracodawcy, jest zatrudnienie pracownika na podstawie umowy o pracę nakładczą.

Pracodawcom zatrudnienie takich pracowników umożliwi wykonanie dodatkowej produkcji lub usługi bez dodatkowych inwestycji koniecznych do stworzenia nowych miejsc pracy, a przede wszystkim wydzierżawienia (wynajmowania) pomieszczeń, w których ma być wykonywana praca, a także zatrudnienie pracowników odpowiedzialnych za organizowanie tej pracy. Pracodawca zatrudniając pracownika przy pracy nakładczej ponosi jedynie koszty związane z używaniem maszyn i urządzeń, stanowiących własność chałupnika, w wysokości odpowiadającej wartości ich odtworzenia. Ponadto ta forma zatrudnienia umożliwia podejmowanie pracy osobom niepełnosprawnym, jak też kobietom wychowującym dzieci. Należy jednak pamiętać, że nie każda praca może być wykonywana w tym systemie. Najczęściej zatrudnia się chałupników przy wykonywaniu prac wykończeniowych, usługach obejmujących naprawę sprzętu gospodarstwa domowego, elektrycznego itp. Praca chałupnicza jest wykonywana po zawarciu umowy o pracę nakładczą, na podstawie której przysługuje wykonawcom wiele uprawnień przewidzianych dla pracowników świadczących pracę w ramach stosunku pracy.

Umowa o pracę nakładczą jest umową mieszaną zawierającą elementy zarówno umowy o dzieło, jak i umowy o pracę. Do typowych dla umowy o dzieło składników możemy zaliczyć realizację pracy w postaci osiągnięcia określonego rezultatu, natomiast cechami właściwymi dla umowy o pracę nakładczą są uprawnienia pracownicze określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z 31 grudnia 1975 r. w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą (Dz.U. z 1976 r. Nr 3, poz. 19 ze zm.).