Pracownicze programy emerytalne

PRACOWNICZE PROGRAMY EMERYTALNE

Pracownicze programy emerytalne pojawiły się w polskim systemie ubezpieczeń społecznych 1 stycznia 1999 r. wraz z kompleksową reformą systemu. Tworzą one tzw. III filar ubezpieczeń. W założeniu ustawodawcy PPE mają być dodatkową możliwością oszczędzania na przyszłą emeryturę. Eksperci twierdzą, że środki, które w przyszłości będziemy otrzymywać z otwartych funduszy emerytalnych (II filar), nie spełnią naszych oczekiwań finansowych. Jednym z remediów na taką sytuację mają być właśnie PPE, które dostarczą swoim uczestnikom dodatkowych środków na emeryturę.

Nowy system ubezpieczeń tworzą następujące akty prawne:

4

4

4

4

Na podstawie tych przepisów obowiązujący system ubezpieczeń społecznych można podzielić według następujących zasad:

Ochronę interesów ubezpieczonych oszczędzających w III filarze gwarantuje nadzór ze strony państwa realizowany przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi (UNFE). Jak czytamy w raporcie UNFE zatytułowanym „Bezpieczeństwo dzięki zapobiegliwości. Analiza pracowniczych programów emerytalnych”, „podstawowym celem działań edukacyjno-informacyjnych urzędu jest wyeliminowanie braku lub niedostatecznego poziomu informacji jako czynnika mogącego hamować rozwój III-filarowych pracowniczych ubezpieczeń emerytalnych. Założenia działań edukacyjno-informacyjnych na rzecz III filara zostały wyznaczone w „Programie upowszechniania PPE”, który został udostępniony opinii publicznej podczas konferencji prasowej inicjującej kampanię promocyjną III filara 17 kwietnia 2000 r. Program upowszechniania PPE zakłada dotarcie z odpowiednią informacją zarówno do pracodawców, a więc podmiotów inicjujących tworzenie PPE, jak i do pracowników, a w szczególności pracowniczych organizacji związkowych będących ustawowo wskazanymi partnerami pracodawców w negocjowaniu zakładowych umów emerytalnych”.