Nieruchomości inwestycyjne - klasyfikacja i metody wyceny

Inwestycje: Podstawowym warunkiem uznania nieruchomości za inwestycyjne jest to, że nie są one używane przez jednostkę do jej działalności operacyjnej, lecz zostały nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych.

Pojęcie „nieruchomości inwestycyjne” pojawiło się w polskiej rachunkowości ponad 2 lata temu, a nadal występują trudności z prawidłową identyfikacją oraz wyceną tych pozycji. Ustawa o rachunkowości wprowadziła definicję nieruchomości inwestycyjnych jako aktywów nabytych w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu ich wartości lub uzyskania z nich innych pożytków.

Prawidłowa klasyfikacja nieruchomości jako środka trwałego lub inwestycji ma wpływ nie tylko na sposób prezentacji w sprawozdaniu finansowym, ale również przyjęty sposób wyceny.

•  środki trwałe według cen nabycia, kosztów wytworzenia lub wartości przeszacowanej, pomniejszonych o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, a także odpisy z tytułu trwałej utraty wartości,

•  natomiast nieruchomości zaliczane do inwestycji według zasad stosowanych do środków trwałych (czyli amortyzacja, aktualizacja wartości na podstawie odrębnych przepisów oraz dokonywanie odpisów z tytułu trwałej utraty wartości) lub według ceny rynkowej bądź inaczej określonej wartości godziwej (zgodnie z nowelizacją ustawy o rachunkowości z 12 grudnia 2003 r.).