O protokole notarialnym w kodeksie spółek handlowych - uwag kilka

Grzegorz Wolak

sędzia Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu, przewodniczący Wydziału VIII Grodzkiego

Z mocy art. 104 § 2 i 4 ustawy z 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (dalej jako pr.not.), protokoły zgromadzeń spółek kapitałowych - na których chcę się w artykule skoncentrować - spisywane są w formie aktu notarialnego i, co do zasady, podpisywane przez przewodniczącego zgromadzenia i notariusza, chyba że umowa względnie statut lub przepis szczególny stanowią inaczej.

Protokoły notarialne jako forma udokumentowania podjęcia uchwały stanowią kolejną - obok aktów notarialnych oraz poświadczeń własnoręczności i wzorów podpisów - grupę czynności notarialnych występujących w kodeksie spółek handlowych, przy czym od razu trzeba zaznaczyć, że ingerencja ustawodawcy wyrażająca się w zastrzeżeniu wymogu tej formy dla uchwały została ograniczona na gruncie k.s.h. tylko do spółek kapitałowych oraz przekształceń spółek w ogólności.

Warto też podkreślić, że regulacja zawarta w ustawie - Prawo o notariacie a odnosząca się do protokołów w ogólności jest bardzo lakoniczna, co, niestety, nie sprzyja jednolitemu rozumieniu tej instytucji prawnej w doktrynie. Okazuje się, że nałożenie na notariusza obowiązku spisywania (sporządzania) protokołów, w tym oczywiście protokołów ze zgromadzenia wspólników/walnego zgromadzenia, wywoływało w przeszłości i nadal wywołuje różnorodne oceny odnośnie do sposobu nadania temu protokołowi formy notarialnej tak, aby miał on charakter dokumentu urzędowego (art. 2 § 2 pr.not.).

W artykule zostanie zwrócona uwaga na niektóre tylko kwestie, którą budzą wątpliwości i spory w doktrynie a dotyczą protokołu notarialnego na gruncie k.s.h.