Artykuł
Notarialne poświadczenie własnoręczności podpisu w prawie spółek
Szczególna pozycja ustrojowo-prawna notariusza nakłada na niego wiele obowiązków, które wypływają nie tylko z postanowień obowiązującej ustawy - Prawo o notariacie1, ale również z licznych przepisów prawa materialnego właściwych dla danych czynności, ilekroć zostaną one objęte dokumentem notarialnym. Powyższy podział źródeł obowiązków notariusza przy dokonywaniu czynności służbowych wskazuje na złożoność zagadnień prawnych odnoszących się do sfery tak zwanych wymogów formalnych dokumentu notarialnego i do zawartej w nim treści.
Rafał Wrzecionek
doktorant w Katedrze Prawa Cywilnego, Handlowego i Ubezpieczeniowego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
W działaniach prawodawcy można zauważyć wyraźną tendencję przejawiającą się w powierzaniu notariuszom coraz większej liczby zadań, co przejawia się poszerzaniem obowiązku zachowania formy notarialnej w wielu nowych uregulowaniach prawnych. Przykładem powyższego może być choćby kodeks spółek handlowych, wprowadzający powinność zachowania formy aktu notarialnego przy zawieraniu umów nowego rodzaju (w stosunku do wcześniejszych uregulowań) spółek osobowych, takich jak spółka partnerska (art. 92 k.s.h.) i komandytowo-akcyjna (art. 131 k.s.h.), czy przy czynnościach dokonywanych pomiędzy jedynym wspólnikiem, będącym jednocześnie jedynym członkiem zarządu, a reprezentowaną przez niego spółką (art. 173 k.s.h.).
Różnorodność czynności notarialnych na płaszczyźnie kodeksu spółek handlowych upoważnia do ich usystematyzowania według kryteriów obowiązujących w przepisach ustawy - Prawo o notariacie, a mianowicie: akty notarialne, notarialne protokoły z obrad zgromadzenia wspólników (walnych zgromadzeń) oraz poświadczenia własnoręczności i wzorów podpisów.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
