Likwidacja środków trwałych w księgach rachunkowych

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości przez aktywa rozumiane są kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Objęty ewidencją środek trwały może utracić zdatność doużytkowania lub jest ono nieopłacalne ze względu np. nafizyczne zużycie lub uszkodzenie, zużycie moralne wynikające zpostępu technicznego, zmianę przepisów, zdarzenie losowe lub zmianę rodzaju prowadzonej przez jednostkę działalności. Wpraktyce oznacza to, że wsytuacji, gdy dany środek trwały straci swoją przydatność doużytkowania inie będzie już wykorzystywany przez jednostkę wramach prowadzonej działalności gospodarczej, to wówczas dany składnik majątku nie spełnia już warunków wynikających zustawy orachunkowości, awięc podlega on wyksięgowaniu zrzeczowych aktywów trwałych jednostki. Środek trwały może podlegać likwidacji wskutek przestarzenia, zużycia czy uszkodzenia środka trwałego. Należy jednak pamiętać, że nie zawsze zaprzestanie używania danego środka trwałego jest równoznaczne zjego rzeczywistą likwidacją, dlatego wyróżnia się dwie fazy likwidacji: