Faktura wystawiona w euro

Przychody i koszty księgowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów podlegają przeliczeniu na złote polskie. Zgodnie z art. 14 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. Jednak w praktyce gospodarczej rzadko się zdarza, aby przychód został zarachowany i otrzymany w tym samym momencie (taka sytuacja występuje np. przy sprzedaży gotówkowej, gdy wydanie towaru i zapłata dokonywane są w tym samym momencie, a zapłata następuje w walucie obcej). W większości przypadków między datą uzyskania przychodu a datą jego faktycznego otrzymania (zapłaty) upływa określony czas. W związku z tym między dniem zarachowania przychodu ustalonego przy zastosowaniu średniego kursu NBP a dniem otrzymania zapłaty występują tzw. różnice kursowe. W takim przypadku przychód podlega odpowiedniemu podwyższeniu lub obniżeniu z uwagi na różnice kursowe występujące między zarachowaniem przychodu a jego faktycznym otrzymaniem. Przychód otrzymany w walucie obcej należy na nowo przeliczyć na złote polskie po kursie z dnia otrzymania zapłaty, stosując jednak nie średni kurs ogłaszany przez NBP, ale kurs kupna waluty ustalony przez bank dewizowy, z którego usług korzysta podatnik. Różnica między tak ustalonym przychodem a przychodem zarachowanym według kursu średniego zwiększa lub zmniejsza przychód.