Oznaczanie cen w sprzedaży detalicznej

Na każdym egzemplarzu produktu lub na pojedynczym opakowaniu powinna być umieszczona cena. Cenę można oznaczyć w sposób tradycyjny (metkowanie produktów), albo poprzez umieszczenie kodu kreskowego. Obecnie więc towary oferowane do sprzedaży detalicznej oznacza się cenami poprzez:

•  umieszczenie ceny na poszczególnych egzemplarzach lub pojedynczych opakowaniach, tak aby ceny tej nie dało się usunąć w łatwy sposób,

•  umieszczenie kodu kreskowego (w przypadku sklepów samoobsługowych).

Umożliwienie oznaczania cen towarów za pomocą kodów kreskowych było postulatem od dawna zgłaszanym przez handlowców. Przedsiębiorcy ci powszechnie stosowali tego typu oznaczenia, mimo że nie było to zgodne z przepisami. Wskazywali oni, że odstąpienie od metkowania umożliwia szybkie uzupełnianie towarów na półkach oraz zmniejsza koszty działalności. Ponadto obowiązek oznaczania produktów w sposób tradycyjny powodował konieczność zatrudnienia dodatkowych pracowników oraz zwiększał koszty prowadzenia działalności. Zdaniem Inspekcji Handlowej, umieszczenie wywieszki z ceną towaru „na półce” i oznaczenie towarów, których ona dotyczy, tylko za pomocą kodów kreskowych było naruszeniem zasady, że klientowi należy dostarczyć prostą i zrozumiałą informację umożliwiającą identyfikację ceny produktu. Stanowisko to potwierdził NSA w wyroku z 21 lutego 2000 r. (OSP nr 12, poz. 183), stwierdzając, że „oznaczenie ceny bezpośrednio na towarze to obecnie przede wszystkim oznaczenie tradycyjne, o czym przesądza art. 17 ust. 4 ustawy (obecnie art. 12 ustawy o cenach), który stanowi, że ceny muszą być uwidocznione w sposób zapewniający prostą i niebudzącą wątpliwości informację o ich wysokości”. Podkreślano, że zbyt mała liczba czytników (czasem były one zainstalowane tylko przy kasie) uniemożliwia ustalenie ceny towaru. W literaturze wyrażano pogląd, że „oznaczenie ceny na towarze za pomocą kodu kreskowego nie odpowiada warunkowi zrozumiałości. Język kodowy nie jest powszechnie znany i nie ma podstaw do tego, aby od nabywcy wymagać jego znajomości” (E. Łętowska, glosa do wyroku NSA z 21 lutego 2000 r., II SA 1707/99; OSP z 2000 r. nr 12, poz. 183).