Nowe zasady korygowania deklaracji VAT

26 marca 2002 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 lutego 2002 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, o zmianie ustawy o Policji oraz o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń (Dz.U. nr 19, poz. 185). Konsekwencją nowych regulacji prawnych w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług jest m.in. wprowadzenie do ustawy zasad korygowania podatku naliczonego. Dotychczas, z uwagi na treść art. 19 ust. 3b ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 11, poz. 50 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 2002 r. nr 19, poz. 185), organy podatkowe konsekwentnie stały na stanowisku, iż korekta podatku naliczonego skutkująca jego zwiększeniem była prawnie nieskuteczna. Oznaczało to, że w przypadku pomyłki przez podatnika i dokonania odliczenia podatku VAT w niewłaściwym miesiącu miał on obowiązek zmniejszyć wysokość podatku naliczonego w tym miesiącu, co skutkowało koniecznością zapłacenia odsetek za zwłokę, natomiast nie mógł zwiększyć podatku naliczonego we właściwym okresie rozliczeniowym. Sytuacja stwarzała nierówność w traktowaniu podatnika, z jednej strony nakazując obowiązek korekty w przypadku pomyłki na niekorzyść fiskusa, z drugiej strony niemożność naprawienia błędu w przypadku pomyłki na własną niekorzyść. Czy jednak nowe przepisy regulujące wprost przypadki zwiększania wysokości podatku naliczonego poprzez korektę deklaracji podatkowej są dla podatników korzystne? W ostatnim czasie zdążyła się ukształtować, odmienna od stanowiska organów podatkowych, linia orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, która potwierdza uprawnienie podatników do korygowania podatku naliczonego na gruncie Ordynacji podatkowej w trybie stwierdzenia nadpłaty. W tej sytuacji, z uwagi na wprowadzenie w znowelizowanej ustawie o VAT licznych warunków, bez których korekta nie będzie możliwa, należy ocenić, iż nowe przepisy są dla podatnika mniej korzystne niż dotychczas obowiązujące.