Podatek dochodowy od osób prawnych w 2002 roku

Wiele zmian w stosunku do regulacji obowiązujących wcześniej w zakresie amortyzacji wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na mocy nowelizacji z dnia 20 listopada 1999 r. (Dz.U. nr 95, poz. 1101), która weszła w życie począwszy od 1 stycznia 2000 r. Przy tej okazji ustawodawca:

• zmniejszył liczbę stawek amortyzacyjnych, z określeniem ich jedynie w wielkości maksymalnej,

• podwyższył roczne stawki amortyzacyjne dla budowli oraz wybranych rodzajów maszyn i urządzeń,

• umożliwił podatnikom w trakcie amortyzacji środków trwałych zmianę stawek amortyzacyjnych w przypadku ich używania w warunkach gorszych od przeciętnych oraz stworzył możliwość podwyższania i obniżania stawek od nowego roku podatkowego dla środków trwałych objętych podwyższonymi wskaźnikami,

• podwyższył wartość środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej, umożliwiającej zaliczenie poniesionego wydatku bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z 2500 zł do 3500 zł, jak również podwyższył z 1000 zł do 3500 zł kwoty umożliwiające zaliczenie wydatku związanego z ulepszeniem środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia.

Zakres przedmiotowy amortyzacji został zdefiniowany w art. 16a i b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotem amortyzacji podatkowej pozostają zatem środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zostały uznane składniki majątku wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, których przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok.

Za środki trwałe uznaje się, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: