comment
Artykuł
Data publikacji: 2001-12-11
Rachunkowość ’2002 a podatki
1 stycznia 2002 r. wchodzi w życie obszerna nowelizacja ustawy o rachunkowości. Większość jednostek zapomina, że skutki nowelizacji ustawy o rachunkowości występują nie tylko na gruncie przepisów prawa bilansowego, ale także na gruncie przepisów prawa podatkowego. Konieczne zatem staje się przeanalizowanie wzajemnych zależności między tymi przepisami.
Artur Nawrocki
Stan prawny na 18 grudnia 2001 r.
Należy bowiem pamiętać, iż przy ustalaniu wysokości dochodu do opodatkowania decydujące znaczenie mają nie przepisy o rachunkowości, ale przepisy ustaw podatkowych. W związku z tym jednostki muszą prowadzić księgi rachunkowe w taki sposób, aby możliwe było ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
Różnice pomiędzy prawem podatkowym a bilansowym istniały zawsze. Jak się wydaje, nowelizacja tych różnic nie tylko nie zniwelowała, ale wręcz je pogłębiła.
Nowelizacja ustawy o rachunkowości z dnia 9 listopada 2000 r. przyniosła wiele istotnych zmian i uściśleń w zakresie pojęć i definicji przyjętych dla potrzeb prawa bilansowego. Stąd też gruntownej zmianie uległo brzmienie art. 3 ustawy o rachunkowości, który zawiera tzw. słowniczek, czyli zbiór ustawowych definicji terminów i pojęć stosowanych w prawie bilansowym. W rezultacie 1 stycznia 2002 r. zaczną obowiązywać aż 33 nowe definicje. Dotyczy to definicji takich pojęć jak:
• aktywa (art. 3 ust. 1 pkt 12),
• aktywa finansowe (art. 3 ust. 1 pkt 24),
• aktywa netto (art. 3 ust. 1 pkt 29),
• aktywa obrotowe (art. 3 ust. 1 pkt 18),
• aktywa pieniężne (art. 3 ust. 1 pkt 25),
• aktywa trwałe (art. 3 ust. 1 pkt 13),
• grupa kapitałowa (art. 3 ust. 1 pkt 44),
• instrumenty finansowe (art. 3 ust. 1 pkt 23),
• instrumenty kapitałowe (art. 3 ust. 1 pkt 26),
Pozostało 90% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
Zobacz także
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
