Opodatkowanie przychodów

Ustalenie nieujawnionych źródeł przychodu opiera się na tzw. znamionach zewnętrznych. Ocena znamion zewnętrznych dokonywana jest na podstawie poniesionych wydatków oraz wartości zgromadzonego mienia.

Dokonując analizy poniesionych wydatków oraz wartości zgromadzonego mienia, należy zauważyć, iż w efekcie ponoszenia wydatków może nastąpić również gromadzenie składników majątkowych, które zaliczane są do mienia podatnika, np. zakup samochodu jest wydatkiem, a w zgromadzonym mieniu podatnika pojawia się samochód. W innych jednak sytuacjach ponoszenie wydatków nie ma wpływu na stan posiadania składników majątkowych, np. wydatki związane z utrzymaniem rodziny, usługi turystyczne, darowizny, itp. nie powodują przyrostu masy majątkowej.

Ponadto należy uwzględnić sytuacje, które powodują przyrost mienia podatnika, jednak nabycie nie wiąże się z ponoszeniem wydatków, np. otrzymanie spadku, darowizny itp.

Należy podkreślić, iż w celu ustalenia, czy podatnik posiada nieujawnione źródła przychodów, organy podatkowe mogą poddać analizie wyłącznie wartość poniesionych wydatków oraz mienia zgromadzonego w okresie objętym kontrolą, czyli w roku podatkowym.

Jeżeli jednak wydatki poniesione przez podatnika w roku podatkowym nie znajdują pokrycia w opodatkowanych dochodach danego roku podatkowego, organ podatkowy powinien także uwzględnić dochody podatnika uzyskane w poprzednich latach podatkowych. Dopiero kiedy wydatki znacznie przewyższają bieżące przychody i przychody z lat poprzednich, istnieje podstawa do ustalenia przychodu z nieujawnionych źródeł.

Przy ustalaniu przychodów pochodzących z nieujawnionych źródeł należy zsumować wszystkie wydatki i wszystkie dochody danego podatnika. Jako wydatki należy rozumieć wszelkie wydatki, które podatnik faktycznie poniósł. Należy także uwzględnić koszty bieżącego utrzymania podatnika i jego rodziny, opłacenie mieszkania i innych świadczeń, utrzymanie samochodu, ubezpieczenia itp. (por. wyrok NSA z 20 maja 1998 r., SA/Sz 1631/97).