Wyrok SN z 4 sierpnia 1999 r., I PKN 191/99; OSNAP z 2000 r. nr 22, poz. 814, sygn. I PKN 191/99

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 1999 r. sprawy z powództwa Stanisława F. przeciwko Leonardowi P. - właścicielowi Zakładu Mięsnego „P.” w A. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Siedlcach z dnia 29 grudnia 1998 r. (...)

oddalił kasację.

Sąd Rejonowy Sąd Pracy w Siedlcach wyrokiem z dnia 4 września 1998 r. zasądził od pozwanego Leonarda P. właściciela Zakładu Mięsnego „P.” w A. na rzecz powoda Stanisława F. kwotę 10 500 złotych z ustawowymi odsetkami od 4 września 1998 r. tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów dotyczących rozwiązywania umów o pracę w tym trybie.

Sąd Rejonowy ustalił, że strony zawarły umowę o pracę na czas określony - od 19 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2002 r. - zgodnie z którą powód objął stanowisko dyrektora Zakładu Mięsnego „P.” w A. W czasie gdy powód podejmował pracę u pozwanego, był zatrudniony w Zakładach Mięsnych w Ł. na stanowisku specjalisty do spraw rozwoju produkcji. Świadcząc pracę u pozwanego, powód wykorzystywał zaległy urlop wypoczynkowy, który przysługiwał mu w Zakładach Mięsnych w Ł. Pozwany, zatrudniając powoda, wiedział, że pozostaje on w stosunku zatrudnienia z innym pracodawcą. Strony uzgodniły, że powód rozwiąże umowę o pracę z Zakładami Mięsnymi w Ł. na mocy porozumienia stron po wykorzystaniu urlopu. Zawierając umowę o pracę, strony uzgodniły warunki wynagrodzenia powoda na stanowisku dyrektora, przewidując w § 5 aneksu do umowy między innymi, że „ustala się dla zarządzającego wynagrodzenie płatne do dnia 10. każdego bieżącego miesiąca (...)”. Powód interpretował ten zapis w ten sposób, że przysługujące mu wynagrodzenie płatne jest do 10. dnia za dany miesiąc (czyli z góry) i polecił, aby księgowa zrealizowała na jego rzecz wypłatę wynagrodzeń za luty i marzec 1998 r. zgodnie z tą interpretacją. W dniu 31 marca 1998 r. pozwany pracodawca rozwiązał z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika na podstawie art. 52 § 1 k.p. Jako przyczynę rozwiązania umowy wskazano ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych - pobieranie nienależnych wynagrodzeń.