Ochrona pracy

Rezultatem naruszenia przez pracodawcę przepisów i zasad bhp może być wypadek przy pracy lub choroba zawodowa, powodująca czasową lub trwałą niezdolność do pracy, a nawet śmierć pracownika. Problematykę związaną z wypadkami przy pracy oraz chorobami zawodowymi regulują przepisy działu dziesiątego rozdziału VII kodeksu pracy oraz ustawa z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. Dz.U. z 1983 r. nr 30, poz. 144 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 1998 r. nr 162, poz. 1118).

W związku z tym szczególnego znaczenia nabiera regulacja prawna kompensacji szkód wywołanych tymi przyczynami i należyte zabezpieczenie w tych przypadkach ochrony interesów pracownika i jego rodziny. Ustawa o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych określa świadczenia ubezpieczeniowe oraz świadczenia przysługujące od pracodawcy pracownikom, którzy ulegli wypadkowi przy pracy lub zapadli na chorobę zawodową, oraz członkom rodziny pracownika zmarłego wskutek takiego wypadku lub choroby.

Za śmiertelny wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiła śmierć w miejscu wypadku lub w okresie nie przekraczającym 6 miesięcy od dnia wypadku. Ciężkim wypadkiem przy pracy jest wypadek, w wyniku którego nastąpiło ciężkie uszkodzenie ciała, a mianowicie: utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia lub inne uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia, naruszające podstawowe funkcje organizmu, a także choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu, trwała choroba psychiczna lub trwałe poważne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała. Za zbiorowy wypadek przy pracy uważa się natomiast wypadek, któremu w wyniku tego samego zdarzenia uległy co najmniej dwie osoby.

Podstawowe obowiązki pracodawców w razie wystąpienia wypadku przy pracy wynikają z przepisów kodeksu pracy (art. 234 k.p.). Po powzięciu wiadomości o wypadku przy pracy pracodawca jest obowiązany:

•  podjąć działania eliminujące zagrożenie,