Rozliczenie podatkowe za 2000 r.

Koszty uzyskania przychodów

Posiadanie źródeł przychodów zwykle wiąże się z ponoszeniem określonych wydatków. Część tych wydatków stanowi koszty w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istnieje jednak wiele wydatków, których nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł. Oznacza to, że źródłem ich finansowania jest dochód po opodatkowaniu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają jednoznacznej definicji kosztów podatkowych. Podstawowe znaczenie w ich ustaleniu mają art. 22 i 23 ustawy. Zgodnie z art. 22 wymienionej ustawy, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W wyroku z 29 listopada 1994 r. (SA/Wr 1241/94, Fiskus z 1995 r. nr 10, str. 22) NSA stwierdził, że zwrot „w celu” użyty w art. 22 ust. 1 zdanie 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (...) znaczy, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania. Warunkiem jest to, aby między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodził związek przyczynowo-skutkowy, tj. poniesienie wydatku miało wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.