Demotywujący egalitaryzm czy płaca za efekty?

W odróżnieniu od osób zarządzających przedsiębiorstwem, w szczególności członków zarządów spółek kapitałowych, pozostała kadra kierownicza usytuowana w strukturze podmiotu gospodarczego zwykle nie ma samodzielności prawno-organizacyjnej. Najczęściej wykonuje powierzone jej zadania związane z kierowaniem wewnętrznymi jednostkami (komórkami) firmy w ramach podporządkowania służbowego, podlegając menedżerom wyższego szczebla zarządzania. Sytuacja taka w dużej mierze wpływa na formę zatrudniania tych osób, a powszechnie stosowaną zasadą staje się stosunek pracy. Wprawdzie nie wykluczamy umów cywilnoprawnych jako podstawy zatrudnienia tej grupy kierowników - zwłaszcza wówczas, gdy określone zadania nie są przez nich realizowane w ramach podległości organizacyjnej i służbowej - to jednak w ich przypadku dominującą formą jest umowa o pracę. Jakie są różnice - dotyczące czasu pracy, metod wynagradzania i zasad wypowiedzenia umów o pracę - między menedżerami średniego szczebla a pozostałymi pracownikami w przedsiębiorstwie?