Rachunek przepływów pieniężnych za 2003 r. (cz. 1)

Rachunek przepływów pieniężnych obowiązuje w polskiej praktyce dopiero od 1995 r. W związku z tym jego istota nadal budzi wiele wątpliwości, których nie rozwiązuje w pełni ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Artykuł 48b tej ustawy wskazuje jedynie na:

• obowiązek uwzględnienia w rachunku przepływów pieniężnych wszystkich wpływów i wydatków, jakie miały miejsce w danej jednostce, z podziałem na rodzaje działalności: operacyjną, inwestycyjną i finansową¹,

• obowiązek wykazywania danych za bieżący i poprzedni rok obrotowy² w formacie zawartym w załącznikach nr 1, 2, 3 do ustawy (bez objaśnienia zawartości poszczególnych pozycji),

• metodę sporządzania RPP (bezpośrednią lub pośrednią) - zależnie od wyboru dokonanego przez kierownika jednostki.

Przepisy precyzujące znalazły się w obowiązującym od 29 sierpnia 2003 r. Krajowym Standardzie Rachunkowości (KSR) nr 1 - „Rachunek przepływów pieniężnych”. Określa on zasady wykazywania w rachunku przepływów pieniężnych informacji o zmianach stanu środków pieniężnych i ich ekwiwalentów, jakie miały miejsce w danej jednostce, dokładnie określa zawartość poszczególnych pozycji wpływów i wydatków, a jednocześnie ułatwia sporządzenie tej części sprawozdania przy zapewnieniu porównywalności danych. Stąd konstrukcja rachunku przepływów pieniężnych będzie omówiona głównie na podstawie zapisów KSR nr 1, gdyż standard ten jest prawnie obowiązujący. Dodać należy, że w znacznej części pokrywa się on z Międzynarodowym Standardem Rachunkowości (MSR) nr 7, traktującym o sprawozdaniu z przepływów środków pieniężnych.