Wierzytelności nieściągalne w księgach rachunkowych (cz. 1)

Należności są to kwoty należne od innych podmiotów, wynikające z realizacji umów cywilnoprawnych, ze stosunku pracy, z rozliczeń publicznoprawnych itp.

Do należności zalicza się wszelkiego rodzaju wierzytelności powstałe na skutek sprzedaży towarów handlowych, produktów, świadczenia usług. Zalicza się tu również kwoty poniesionych wydatków, nadpłat itp., które podlegają zwrotowi lub rozliczeniu (z wyłączeniem aktywów finansowych w postaci udzielonych pożyczek, obligacji, zaliczanych do inwestycji długo- lub krótkoterminowych).

Należności, jako składnik aktywów, muszą spełniać kryteria wyznaczone przez definicję aktywów, tj. być kontrolowanymi przez jednostkę zasobami majątkowymi o wiarygodnie określonej wartości, powstałymi w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych (art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości).

Należności wykazuje się w podziale na:

• długoterminowe - zaliczane do aktywów trwałych, oraz

• krótkoterminowe - stanowiące składnik aktywów obrotowych.

Należności długoterminowe nie zostały zdefiniowane w znowelizowanej ustawie o rachunkowości.

Niewiele wierzytelności można zakwalifikować do długoterminowych, ponieważ nie mogą one wynikać z tytułu dostaw i usług oraz nie mogą mieć charakteru należności finansowych. Zalicza się do nich np. kaucje wpłacone z tytułu leasingu finansowego lub najmu lokali, jeżeli umowy te wygasają później niż rok po dniu bilansowym.