Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
Data publikacji: 2003-09-06

Degresywna metoda amortyzacji

Artykuł 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zakazuje podatnikom odnoszenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątkowych, które spełniają przesłanki zaliczenia ich do środków trwałych. Wprowadzenie przez ustawodawcę tego zakazu związane jest z faktem długotrwałego użytkowania tych składników. W celu przyporządkowania osiąganym w dłuższym okresie przychodom kosztów ich uzyskania ustawodawca nałożył więc na podatników obowiązek sukcesywnego zaliczania do kosztów podatkowych ponoszonych przez nich wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku trwałego poprzez naliczanie odpisów amortyzacyjnych.

Zgodzić należy się z poglądem wyrażonym przez J. Marciniuka w komentarzu Podatek dochodowy od osób prawnych 2002 (Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2002), że amortyzacja w firmie pełni trzy funkcje. Funkcja umorzeniowa jest instrumentem pomiaru zmniejszenia wartości pierwotnej środków trwałych w poszczególnych okresach obrachunkowych. Amortyzacja w funkcji kosztowej pośredniczy w przenoszeniu wartości zużycia środków trwałych dla jednostkowych i całkowitych kosztów produkcji. Natomiast w jest narzędziem tworzenia funduszów pieniężnych, przeznaczonych na zastąpienie zużytych środków trwałych nowymi obiektami.
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00