comment
Artykuł
Data publikacji: 2003-08-30
Używanie rzeczowych składników majątku na podstawie umowy leasingu finansowego - aspekty podatkowe
Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) dla celów podatkowych przez umowę leasingową rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron umowy, zwana finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w umowie drugiej stronie, nazwanej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe albo wartości niematerialne i prawne, a także grunty.
ISTOTA PODATKOWA LEASINGU FINANSOWEGO
Według kryteriów podatkowych umową leasingu finansowego jest umowa, która spełnia następujące warunki:
1) została zawarta na czas oznaczony. Nie sformułowano warunku minimalnego okresu, na jaki powinna być zawarta, może to być zatem - w przypadku rzeczy ruchomych - okres krótszy niż 40 proc. normatywnego okresu amortyzacji, oraz w przypadku nieruchomości - okres krótszy niż 10 lat,
2) zawiera postanowienia, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy będzie dokonywał korzystający,
3) suma opłat leasingowych (wraz z ceną, po której może nastąpić przeniesienie własności, jeżeli została określona w umowie), pomniejszona o należny VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem leasingu.
Warunki te muszą być spełnione łącznie.
Pozostało 90% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
Zobacz także
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
Szkolenie