comment
Artykuł
Data publikacji: 2018-07-02
Faktury wystawione w trybie art. 33 ustawy o VAT
Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 2003 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty także wtedy, gdy dana sprzedaż nie była objęta obowiązkiem podatkowym albo została zwolniona od podatku.
W orzecznictwie, a także w praktyce działania organów podatkowych, dość powszechnie przyjmowano, że norma prawna wynikająca z przytoczonego przepisu nakazuje zapłatę należnego VAT, który został wykazany w fakturze, również wtedy gdy sprzedaż nie miała miejsca, czyli w rzeczywistości nie wystąpiła. W uzasadnieniu takiego stanowiska wskazywano, iż w tym przepisie przewiduje się szczególny przypadek obowiązku zapłaty podatku w rezultacie samego wystawienia (wprowadzenia do obrotu prawnego) faktury VAT z wykazaną kwotą podatku, niezależnie od tego, czy nastąpił rzeczywisty obrót stanowiący podstawę opodatkowania1. Nadawano więc temu przepisowi charakter sankcji zapobiegającej przede wszystkim wystawianiu tzw. pustych faktur, które nie obrazują rzeczywistego obrotu. Zaprezentowane stanowisko nie było jedynym w kwestii stosowania art. 33 ust. 1. Przede wszystkim wyrażano także pogląd, że wystawienie faktury dokumentującej transakcję, której w rzeczywistości nie było, nie zobowiązuje do zapłaty wynikającego z niej podatku.
Pogląd ten został podzielony m.in. w uchwale siedmiu sędziów NSA z 22 kwietnia 2002 r. (sygn. akt FPS 2/02). Rozstrzyga ona w sposób zasadniczy kwestię stosowania art. 33 ust. 1 ustawy o VAT, choć należy zauważyć, iż zgodnie
Pozostało 90% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
Zobacz także
