Usługi długoterminowe w rachunku zysków i strat

Swoiste novum w metodologii sporządzania rachunku zysków i strat począwszy od 2002 r. stanowi obowiązek szacunku i prezentacji skutków realizowania długoterminowych umów o budowę. Zagadnienie syntetycznie ujęto w art. 34 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694), uwzględniając kryteria obligatoryjności w zakresie podmiotów obowiązanych do stosowania się do wskazanych wymogów oraz jednostek zwolnionych z tego obowiązku. Nowelizacja w zakresie niniejszego artykułu wprowadziła znaczną rozbieżność, wynikającą z wpływu ujęcia operacji na wynik, między wynikiem bilansowym a podstawą opodatkowania. Dotychczas skutki realizacji niezakończonych usług wpływały na wynik finansowy w momencie ich zbycia. W czasie realizacji ich wartość ustalona w drodze inwentaryzacji była ujmowana jako składnik zapasów. Fakt wprowadzenia art. 34 ma diametralny wpływ na rachunek zysków i strat jednostki, co zostanie bliżej przedstawione w poniższym przykładzie.