Aktualizacja wartości aktywów (cz. 2)

Wycena zapasów na dzień bilansowy następuje zgodnie z zasadą, że wartość tych aktywów nie może być wyższa od ceny sprzedaży netto danego składnika zapasów (art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości). Innymi słowy, wykazywana w bilansie wartość aktywów nie powinna przewyższać kwot, których osiągnięcia oczekuje się z tytułu ich sprzedaży lub wykorzystania. To oznacza, że gdy pewna ilość zapasów utraciła cechy aktywu (np. w związku z utratą nad nimi kontroli przez jednostkę lub zmniejszeniem przewidywanego dopływu korzyści z nimi związanych), to wówczas - kierując się zasadą ostrożności - należy dokonać odpisu aktualizującego, który sprowadzi wartość księgową tych zapasów do poziomu cen sprzedaży netto. Odpis ten - w przypadku odzyskania przez określony składnik zapasów całości lub części utraconej wartości - powinien ulec odwróceniu.

Zgodnie z art. 34 ust. 5 ustawy odpisy aktualizujące wartość zapasów, wynikające z wyceny według cen sprzedaży netto oraz dokonywane w związku z utratą ich wartości, zalicza się - w zależności od rodzaju zapasu - do: pozostałych kosztów operacyjnych, kosztów wytworzenia sprzedanych produktów lub kosztów sprzedaży. Dokonanie odpisu aktualizującego zapasy powoduje jednocześnie powstanie ujemnej różnicy przejściowej między wartością księgową i wartością podatkową zapasów, która jest podstawą zarachowania aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego.