Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
Data publikacji: 2002-12-14

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego

Zasady przyznawania prawa do zasiłku chorobowego, ustalania podstawy wymiaru tego zasiłku, obliczania jego wysokości oraz zasady jego wypłacania określają przepisy ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. Nr 60, poz. 636 ze zm.). W praktyce zwykle mniej kłopotów przysparza ustalenie prawa do zasiłku, wątpliwości pojawiają się zaś przy ustalaniu podstawy wymiaru tego świadczenia. Niniejszy artykuł jest próbą przybliżenia i wyjaśnienia zasad obliczania tego zasiłku.

OKRES, Z KTÓREGO USTALA SIĘ PODSTAWĘ WYMIARU
Podstawa wymiaru z 6 lub 12 miesięcy
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Tym pracownikom, którzy otrzymują wynagrodzenie zmienne, ulegające znacznym wahaniom ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania, podstawę wymiaru zasiłku ustala się z okresu dłuższego, bo z 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym pracownik stał się niezdolny do pracy.
Kategorie tych pracowników wymienione są w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 sierpnia 1999 r. w sprawie określenia przypadków, w których za podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie z 12 miesięcy kalendarzowych (Dz.U. Nr 70, poz. 790). Są to między innymi pracownicy zatrudnieni ze zmiennym wynagrodzeniem w budownictwie, w przetwórstwie rolno-spożywczym, w charakterze dziennikarzy, akwizytorów, pośredników ubezpieczeniowych, a także w systemie prowizyjnym, czasowo-prowizyjnym i w systemie akordowym.
Mimo że przepis ściśle określa grupy pracowników, którym podstawę ustala się z 12 miesięcy, w praktyce niejednokrotnie powstają wątpliwości. Szczególnie dotyczy to pracowników, którzy otrzymują prowizję lub pracują w systemie akordowym nie w sposób ciągły.
Z jakiego okresu na przykład ustalić podstawę wymiaru zasiłku, gdy pracownik nie otrzymywał wynagrodzenia prowizyjnego w każdym miesiącu, bo nie osiągnął w pracy wyników uprawniających go do tego wynagrodzenia lub zmienił stanowisko pracy na takie, na którym wynagrodzenie to nie przysługuje?
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00