Kara umowna z powodu opóźnienia w dostarczeniu towarów

Szczególną możliwością dającą zabezpieczenie przed niesolidnością kontrahenta jest kara umowna. Zgodnie z art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy, czyli kary umownej. W sytuacji gdy dłużnik nie wykona zobowiązania lub wykona je nienależycie, kara umowna należy się w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości, bez względu na wysokość poniesionej szkody (art. 484 § 1 k.c.). Jeżeli jednak zobowiązanie zostało w znacznej części wykonane, dłużnik może żądać zmniejszenia kary umownej; dotyczy to również przypadku, gdy kara umowna jest rażąco wygórowana (art. 484 § 2 k.c.). Należy zwrócić uwagę na fakt, że kara umowna bardzo często spełnia w obrocie gospodarczym analogiczną funkcję do odsetek naliczanych w przypadku opóźnienia w wykonaniu zobowiązania. Różnica polega głównie na tym, że kara umowna może być nałożona jedynie na tę stronę umowy, która jest zobowiązana do świadczenia niepieniężnego, a odsetki występują przy świadczeniach pieniężnych.