Szkolenie osób nie będących pracownikami

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że aby uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione dwa warunki, tj. celem powinno być osiągnięcie przychodów i wydatek nie może się znajdować na liście stanowiącej katalog wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów podatkowych. Dopiero łączne spełnienie tych dwóch warunków (pozytywnego i negatywnego) pozwala dany wydatek uznać za wspomniany koszt. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego dominuje przy tym pogląd, iż dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).