Znowelizowana ustawa o rachunkowości a systemy informatyczne (cz. 2)

Trzecim elementem ksiąg rachunkowych są konta ksiąg pomocniczych, które służą do uszczegółowienia i uzupełnienia zapisów kont księgi głównej. Konta ksiąg pomocniczych prowadzi się jako wyodrębniony system ksiąg, kartotek (zbiorów kont), komputerowych zbiorów danych, uzgodniony z saldami i zapisami na kontach księgi głównej. Konta te prowadzi się w porządku systematycznym, tak że suma sald początkowych i obrotów na kontach ksiąg pomocniczych stanowi saldo początkowe i obroty odpowiedniego konta księgi głównej. Jeśli występuje wspólna baza danych, może istnieć wspólny dla księgi głównej i ksiąg pomocniczych plan kont, zbiór fizyczny zapisów na kontach przewidzianych w zakładowym planie kont.

Ustawa o rachunkowości dopuszcza prowadzenie w ciągu okresu sprawozdawczego konta ksiąg pomocniczych nie tylko w jednostkach pieniężnych, ale i w naturalnych (możliwe są do prowadzenia: ewidencja wartościowa, ewidencja ilościowa lub wartościowo-ilościowa). Należy jednak wówczas sporządzić zestawienie na koniec okresu sprawozdawczego i ustalić jego wartość. Konta ksiąg pomocniczych mogą funkcjonować w praktyce jak konta dwustronne, rejestry lub zestawienia. Ponieważ nie ma tu ograniczeń, systemy informatyczne rachunkowości w różny sposób rozwiązują te wymogi.